Anlamıyorum...
Düşünün ki bir binanın tepesinden aşağıdaki kalabalığa binlerce plastik top atılıyor. Her renkten... Benim elime kırmızı top düşüyor. Diğer kırmızı toplularla bir arada duruyoruz, diyorlar ki "Kırmızı en güzel renk, top dediğin kırmızı olur, iyi ki kırmızı topumuz var. Madem 'bizim' topumuz kırmızı en çok kırmızı topu ve kırmızı topluları sevmeliyiz." Ben diyorum ki "Ya bence çok önemli değil, top işte, her top güzel. Oynayalım gitsin." Hemen kızıyorlar kırmızı toplular "Sen nasıl en çok kırmızı topu sevmezsin? En süper top kırmızı top."
Milliyetçiliğin bu olaydan bir gram dahi farkı yok. Bu nasıl görülemiyor? "Vatanını milletini seven insanla ırkçı faşistleri bir tutma." gibi bir cümle gördüm; o yüzden aklıma geldi bunlar. Vatanını milletini sev tabii, bunda kötü bir şey yok. Sevgi sonuçta. Ama seninki vatanını milletini sevmek değil, vatanını milletini diğer vatan ve milletlerden daha çok sevmek. Daha 'üstün' demiyor olabilirsin ama 'daha çok' sevince bir nevi diyorsun. Ben neden en çok kendi vatanımı milletimi sevmek zorundayım? Sondaki iyelik eki bu kadar mucizevi bir şey mi? Ben Japonya'daki bir dağı Ağrı'dan, Avustralya'daki bir çölü İç Anadolu bozkırından, İzlanda'daki ormanları Karadeniz'dekilerden, İtalya'daki bir gölü Sapanca'dan, Brezilya'daki bir ırmağı Kızılırmak'tan daha çok sevemez miyim? Bence severim. Buradakilerden bayağı bir güzeller çünkü. Peki ben Tibetli rahibi, Hollandalı bir öğrenciyi, Nijeryalı bir sporcuyu, Hintli bir mühendisi, Fransız bir şefi, İspanyol bir müzisyeni, İsveçli bir akademisyeni veya herhangi bir ülkeli bir işsizi sokağa çıktığımda gördüğüm insanlardan daha çok sevemez miyim? Bence severim. Pek çok Türk vatandaşı olmayan insanı çok ama çok büyük bir kısım 'Türk'ten daha çok seviyorum zaten; daha iyi, daha güzel insanlar çünkü.
Şu yakmaları, yıkmaları, öldürmeleri bırakın artık. Evrenin 14 milyar yıllık tarihini 1 yıl kabul ederseniz bugün bildiğiniz tüm bu milli ve etnik etiketler sadece 2-3 saniyedir var. Büyük resimde o kadar önemsiz mevzular yüzünden o kadar büyük acılar çekiyor ve çektiriyoruz ki... İşin kötüsü bu yıkımları başlatanlar bunun daha çok farkındayken; sokakta, cephede, karakolda alet olanların ise haberi yok...
Kucağınıza tesadüfen kırmızı top düşmüş, sırf bu yüzden en çok kırmızı top sevilsin diye kısacık hayatlarınızı çarçur etmeyin.
" Etnik veya milli gururu hiç anlayamadım. Çünkü bana göre kendi başına başardığın veya elde ettiğin bir şey için gurur duyulur; doğuştan kazara olmuş bir şey için değil. İrlandalı olmak bir kabiliyet değil genetik bir kazadır. "Boyum 1.80 olduğu için gurur duyuyorum.", "Bağırsak kanserine yatkınlığım olduğu için gurur duyuyorum." demezsiniz. E o zaman niçin İrlandalı, İtalyan, Amerikalı veya başka bir şey olduğunuz için gurur duyasınız? "
